Op zaterdag en zondag 16 en 17 juni vindt het jaarlijks internationale dichters event in Luxemburg plaats: Printemps des Poètes. Als Nederlandse deelnemer is Hester Knibbe uitgenodigd.
Er zal een mogelijkheid zijn om een ontmoeting te organiseren voor poëzie liefhebbers en/of kinderen met Hester Knibbe in de Abdij de Neumunster op zaterdag 16 juni in de namiddag. Als er kinderen zijn die een gedicht zouden willen voordragen en het spannend vinden om een schrijver/dichter te ontmoeten, kunnen deze in contact komen met Claire van der Ent Braat.
Over Hester Knibbe:
Hester Knibbe, geboren in Harderwijk in 1946, was lange tijd werkzaam als analiste in de klinische farmacie. Tegenwoordig is zij redacteur van Signaal, een tijdschrift voor beeld & taal. Ook zit Hester Knibbe in het bestuur van PEN Nederland. Ze publiceerde sinds haar debuut Tussen gebaren en woorden in 1982 nog zes bundels en ontving in 2001 voor haar gehele oeuvre de Anna Blamanprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds Rotterdam. De jury van die prijs vestigde onder meer aandacht op de ontwikkeling ‘van voorzichtig, zoekende gedichten tot een trefzekere poëzie die staat alsof ze er altijd al heeft gestaan’. Haar derde bundel Een hemd van vlees (1995) werd genomineerd voor de VSB poëzie prijs en haar bundel Antidood werd in 1999 bekroond met de Herman Gorterprijs van de Gemeente Amsterdam. Haar bundel Verstoorde grond verscheen in 2001. In datzelfde jaar ontving Hester Knibbe de Anna Blamanprijs voor haar gehele oeuvre. In 2009 ontving zij de Adriaan Roland Holstprijs.
Het juryrapport van de Herman Gorterprijs:
“Antidood van Hester Knibbe bestaat uit een reeks gedichten waarin een moeder verslag doet van de ziekte van haar zoon. De bundel opent met de diagnose van een hersentumor en besluit met een gebiedende opdracht aan de chirurg die de beslissende ingreep zal gaan verrichten. Tussenliggende gedichten beschrijven de episode van onderzoek en behandeling, de levensmoed van de zoon, de in een droom opwellende angst van de moeder, de huishoudelijke routines waarin zij haar zelfbeheersing tracht te bewaren.
Het risico van een bundel als Antidood laat zich raden. Een zo kwellend onderwerp veroorzaakt bij onberaden taalgebruik gêne of minstens ongemakkelijkheid bij de lezer. Daarvan is hier geen sprake. Deze poëzie beklaagt niet, maar registreert heel het hachelijke proces beeldend, soms op het resolute af. Niettemin, de ondertoon is die van bedwongen paniek en verzet tegen de brutaliteiten van de dood, van ouderlijke solidariteit.
Kind raken we aan huis waar we niet willen: gebouw waarvan ik niet de sleutels draag; geen witte jas die me hier bij de goeden schaart.
Met een onzichtbaar vlammend zwaard wordt wat niet groeien mag bedaard: een gamma-knife dat snijdt en wroet in wildgroei die verdwijnen moet.
Hier lezen we tot men je roept en lees ik tot je weer verschijnt, verdwijnen we nog niet voorgoed maar wel tot ziens en morgenvroeg.
Hester Knibbe toont in haar andere bundels een diepgaande interesse in vroegere culturen. Vaak lijkt ze haar eigen wezen te verkennen via de vereenzelviging. Zo kan zij mythische figuren en goden in de eerste persoon laten spreken over hun wel en wee, maa r ook een tuin, rivier of duinpan tot bekentenissen brengen. Die methode van de aangenomen stem volgt ze niet in Antidood. Daarin is de ik-figuur de onmiddellijk betrokkene.
De jury beschouwt dit bewogen document als een hoogtepunt in het oeuvre van Hester Knibbe.”
bibliografie Tussen gebaren en woorden (pz, Rotterdamse Kunststichting, 1982). Meisje in badpak (pz, De Prom, 1992). Een hemd van vlees (pz, De Prom, 1994). Een bittere navel (pz, De Prom, 1997). Antidood (pz, Herik, 1999). Een dunne duurzaamheid (pz, De Prom, 1999).
Verstoorde grond (pz, De Prom, 2001). De buigzaamheid van steen (pz, Arbeiderspers, 2005). Bedrieglijke zaken (pz, Arbeiderspers, 2008). Oogsteen (bloemlezing, Arbeiderspers, 2009). Het hebben van schaduw (poëzie, Arbeiderspers, 2011)
Voor meer informatie, neem contact op met Claire van der Ent Braat: clairevdeb@gmail.com
